Një varrim tragjik, dhimbja e të cilit nuk mund të përshkruhet dot për babain e vogëlushes, Agronin, mamanë e saj Esmeraldën, për vëllain dhe motrën e saj, për komunitetin shqiptar dhe për të gjithë banorët e Campodarsego.

Mbi një mijë persona mendohet se kanë qenë në varrimin e 11-vjeçares, mes tyre edhe kryebashkiaku Valter Gallo. Funerali për Emanuelën u realizua në kishën e qytetit, në një ambient të hapur. Prindërit e saj donin që varrimin e vajzës së vogël ta kryenin aty ku ajo lindi dhe jetoi derisa jetën ia mori aksidenti tragjik.

Dhimbja ka pushtuar të tërë komunitetin. Mediat shkruajnë se edhe prifti u përfshi shumë nga emocionet saqë në një moment iu desh që të ndalonte një prej predikimeve. Trishtimi u shtua kur në mes të njerëzve, një prej mësueseve të saj lexoi një poezi në nderim të Emanuelës.

“Do të të kujtojmë si një flutur që hap krahët dhe fluturon lehtë. Në sytë e tu lexohej habia e një vajze që i afrohej realitetit që e rrethon me vetëdije të plotë. Na ke dhënë ndjeshmëri, thjeshtësi dhe mirësi. Me këtë që ka ndodhur na ke thyer zemrat”, tha një prej mësueseve të saj e cila lexoi një poezi.

Të dhimbshme edhe kujtimet e një prej shokëve të saj. “Nuk ka asgjë më të dhimbshme. Ne duhet të bëjmë paqe me faktin që nuk do kthehesh më. Jeta është si piano, çelësat përfaqësojnë lumturinë, çelësat e zinj trishtim. Ema shkroi në një temë se cilado qoftë rruga e jetës, kujtoni se edhe çelësat e zinj përdoren për të bërë muzikë”, tha një prej shokëve të saj të klasës.

E trishtë ishte edhe fjala e dekanit të instituti ku ajo mësonte. “Do të jesh gjithmonë në zemrat tona. Do të jesh qielli që do të ngrohë çastet e errëta, dritë në buzëqeshjet tona, yll që ndriçon natën dhe që na udhëheq në rrugën e jetës”, tha ai.

Lutje në këtë funeral pati edhe për personin që përplasi Emanuelën në mënyrë që të gjejë qetësi dhe forcë për të vazhduar jetën e tij në familje dhe komunitet. Emanuela Bahja u aksidentua më 11 Tetor. Ajo u përplas nga një furgon teksa po bënte xhiro me biçikletë. Vogëlushja u shtrua në spital, por nuk mundi që t’u mbijetonte plagëve të rënda që kishte pësuar.